Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) zalicza się do spondyloartropatii seronegatywnych – grupy schorzeń, które charakteryzują się przewlekłym bólem zapalnym kręgosłupa, wynikającym z toczącego się procesu zapalnego w stawach krzyżowo-biodrowych, w kręgach, krążkach międzykręgowych i aparacie więzadłowym. Bardzo często proces zapalny występuje w stawach obwodowych.

Jako oddzielna jednostka chorobowa została wyodrębniona przez Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne w 1964 roku. Pierwsze przypadki łuszczycowego zapalenia stawów zostały opisane w połowie XIX wieku. wieku.

Proces zapalny, który występuje w organizmie, doprowadza w przebiegu ŁZS do poważnych następstw i upośledzenia funkcji różnych narządów, dlatego jest to choroba ogólnoustrojowa.

Jako oddzielna jednostka chorobowa została wyodrębniona przez Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne w 1964 roku. Pierwsze przypadki łuszczycowego zapalenia stawów zostały opisane w połowie XIX wieku.

Częstość występowania ŁZS 

Jako oddzielna jednostka chorobowa została wyodrębniona przez Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne w 1964 roku. Pierwsze przypadki łuszczycowego zapalenia stawów zostały opisane w połowie XIX wieku.

1. Łuszczycowe zapalenie stawów występuje u niemal 25% wszystkich chorych na łuszczycę (na łuszczycę choruje ok. 2 proc. całej populacji).

2. ŁZS występuje równie często u kobiet i mężczyzn, choć choroba ma u nich inny przebieg.

3. W postaci osiowej (z zajęciem stawów kręgosłupa) stosunek zachorowań mężczyzn do kobiet wynosi 3:1.

4. ŁZS rozpoczyna się między 20 – 50 r.ż., w postaciach młodzieńczych zwykle między 9-12 r.ż.

5. Łuszczycowe zmiany paznokci występują u około 80% chorych, zdecydowanie częściej niż u chorych wyłącznie ze zmianami skórnymi.

ego zapalenia stawów zostały opisane w połowie XIX wieku.

6. Zmiany skórne występują u ponad 2/3 chorych wcześniej niż zmiany stawowe.

7. U 1/3 chorych w pierwszej kolejności występują zmiany stawowe

Jako oddzielna jednostka chorobowa została wyodrębniona przez Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne w 1964 roku. Pierwsze przypadki łuszczycowego zapalenia stawów zostały opisane w połowie XIX wieku.

Przyczyny ŁZS

Jako oddzielna jednostka chorobowa została wyodrębniona przez Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne w 1964 roku. Pierwsze przypadki łuszczycowego zapalenia stawów zostały opisane połowie XIX wieku.

1. Patogeneza łuszczycowego zapalenia stawów jest nieznana.

2. Pod uwagę bierze się wpływ czynników genetycznych w powiązaniu z czynnikami immunologicznymi i środowiskowymi.

3. ŁZS często występuje rodzinnie.

4. Zmiany skórne mogą być wywołane przez: infekcje wirusowe, bakteryjne, leki (m.in. sole litu, beta-blokery, leki przeciwmalaryczne) i inne substancje chemiczne, urazy mechaniczne, stres.

5. Czynnikiem wyzwalającym ŁZS jest zakażenie HIV.

Jako oddzielna jednostka chorobowa została wyodrębniona przez Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne w 1964 roku. Pierwsze przypadki łuszczycowego zapalenia stawów zostały opisane w połowie XIX wieku.